vrijdag 27 mei 2011

Twitterocratie

Ik was vandaag op een seminarie over innovatie in de overheid dat een vreemde wending nam.


De namiddagsessie zou over sociale media gaan, maar plotseling zaten we te luisteren naar een promopraatje voor een product van Adobe. Ergerlijk. Zelfs ambtenaren hebben nog wel iets beters te doen.

Het adagium "practice what you preach" indachtig, had de organisatie de deelnemers aangemoedigd om over de toespraken te twitteren. Dat gebeurde. Zoek naar #inno200 en zie hoe de stemming langzaam verzuurt.

De organisatie las mee en besloot een halfuur voor het einde van de sessie de mensen van Adobe van het podium te halen. Gejuich op Twitter: "Lang leve de kracht van Twitter!" De val van Moebarak was er niets bij.

Interactiviteit is een mooi ding. Maar bij het verlaten van de zaal kon ik een paar bedenkingen niet onderdrukken. Iemand en plein public de mond snoeren - is dat niet domweg een uiting van ongemanierdheid? En is Twitter niet een wat wankele basis voor besluitvorming? Er zaten ten minste honderd mensen in de zaal, schat ik. Slechts een minderheid daarvan uitte zich via Twitter. Het is onwaarschijnlijk, maar je kunt niet uitsluiten dat anderen het in de zaal het wél goed vonden.

Twitterocratie is nog geen democratie.

vrijdag 20 mei 2011

Zappen verboden

Zoals ieder jaar was het een beproeving om de belastingbrief volledig en correct in te vullen.

Er komt rekenwerk bij kijken dat grote gevolgen kan hebben. Maar de bijgeleverde informatie blinkt niet altijd uit in begrijpelijkheid. Het leesplezier is beperkt te noemen. Maar zappen mag niet.




De overheid verwacht van de burger niet slechts een wiskundeknobbel maar ook een ijzeren, bijna bovenmenselijke discipline.

vrijdag 6 mei 2011

Zeventig per uur

Iedereen is te koop, ook u en ik. Mijn prijs is: zeventig euro per uur. Dat ontdekte ik onlangs toen ik een offerte zag waarin mijn werkgever mijn diensten aanbood aan een argeloze klant.

Zeventig per uur, is dat veel? Echt goedkoop vind ik het niet, als ik een paar alternatieven in ogenschouw neem. Voor zeventig euro heb je onder meer de volgende mooie dingen:

  • drie seizoenen van de briljante tv-reeks The Wire (totale kijkduur: ca. 37 uur);
  • een diner-met-wijnen voor één persoon in een héél aardig restaurant;
  • een retourtje Parijs, mits je tijdig boekt.

Huur mij een godganse dag met mij en je bent 520 euro kwijt – het equivalent van een vaatwasser. Als ik mocht kiezen tussen mezelf en een vaatwasser, ik wist het wel!

woensdag 4 mei 2011

Talloos veel miljoenen

Uit het voortreffelijke boek A Short History of Nearly Everything van Bill Bryson leerde ik vandaag dat:

  • het gemiddelde hoofdkussen wordt bevolkt door ongeveer 40.000 mijten;
  • een morzel grond  (Vlaams of Waals, maakt niet uit) 10 miljard bacteriën bevat, waarvan we de meeste niet eens kennen.

Het gaat in beide gevallen om schattingen, dat mag duidelijk zijn. In de wereld van de mijt of bacterie let men niet op de kleintjes.

Nog nagruwelend van die kennis, zag ik in een avondlijke lichtstraal dit beeld: ontelbare stofdeeltjes die door mijn pas gestofzuigde huis zweven. Je mag er niet aan denken dat je dat allemaal inademt - en toch is het zo.

De strijd tegen de kleinste deeltjes is uitzichtloos en frustrerend. Winnen kun je niet, maar opgeven maakt het alleen maar erger.