Elektronica, kleren, fietsen: het gros van mijn consumptiegoederen kwam al uit China. En nu hebben ook mijn frieten een oosterse touch, want de Frietshop in Ledeberg is in handen gekomen van twee Chinezen, zo stelde ik vanavond vast.
Heel even dacht ik dat ik me van etablissment had vergist, maar het keur aan vleeskroketten en satés bracht mij terug tot de realiteit: dit was onmiskenbaar een frituur. En die twee aardige frietenbakkers waren onmiskenbaar Chinezen.
Al gauw maakte mijn verwondering plaats voor bewondering. Het kan niet makkelijk zijn voor relatief Nederlandsonkundigen om alle nuances van het frietuniversum te beheersen, van "een kleintje met mayonaise" tot een "curryworst special". Ik zou niet graag met pekingeenden staan venten in de buitenwijken van Peking. De dame die de bestelling opnam, keek even geschrokken toen ik haar sommeerde om pickles bij mijn frieten te doen. Er moest een gloednieuwe pot worden geopend.
Chinezen die een frituur open houden. Je kunt het zo gek niet bedenken. Het wachten is nu op de overname van het naastgelegen Kebabistan door ingeweken Tirolers. Dan is de cirkel van de mondialisering echt helemaal rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten