zondag 4 oktober 2009

The Beatles dubbelblind

The Beatles zijn in. Dat is opmerkelijk voor een popgroep die al bijna 40 jaar niet meer bestaat en waarvan twee leden dood zijn.

Al hun albums zijn opnieuw uitgegeven, van 'Please Please Me' tot en met 'Let It Be'. Op de nieuwe releases zijn de opnamen opgepoetst met moderne technieken. Voor snobs met te veel geld is er zelfs voorzien in een box met opnamen in mono. Je vraagt je af waarom ze niet gelijk ook een versie op 78-toerenplaten hebben uitgegeven.

"Het Beatles-geluid schittert weer", was alom te horen. Zoveel lof maakt mij argwanend. Ik besloot een dubbelblinde luistertest te organiseren. Aan achtereenvolgens mijn zus en mijn vader liet ik een minuut van een nummer uit het oude en het vernieuwde 'Revolver' horen. Zij moesten raden of ze de oude of vernieuwde cd beluisterden - want dat had ik er vanzelfsprekend niet bij verteld.

Aandachtig luisterend slaagden ze er beiden in de oud en nieuw van elkaar te onderscheiden. Zus, bij het opgefriste 'Taxman': "De bassen en drums klinken geprononceerder". Pa, over het oude 'I'm Only Sleeping': "Deze versie klinkt vlakker."

Vooruit maar, de nieuwe versie is dus echt beter. En als je ervoor gaat zitten en goed luistert, hoor je dat ook. Maar om nu meteen ook maar mijn collectie helemaal te vernieuwen? Daarvoor riekt het me toch wat te veel naar een marketingstunt.