zondag 9 oktober 2011

Stadszicht zonder foto

Typisch: net als je denkt dat je alles wel hebt gezien en je fototoestel in de lade laat liggen, ontdek je een nieuw stadszicht waar je mond wijd van openvalt. Het overkwam me vandaag op de Campus Kantienberg van de Arteveldehogeschool in Gent.

Dat is een tamelijk nieuw gebouw waar ik regelmatig voorbij fiets en dat ik bij iedere passage weer weet te appreciĆ«ren als een aanwinst. Want waar nu een aantrekkelijk modern gebouw staat, was er vroeger een troosteloos parkeerterrein. Onbegrijpelijk hoe verkwistend we soms met onze schaarse open ruimte omspringen.

Vandaag, de Dag van de Architectuur, was mijn kans om de campus binnenin te bezichtigen. Hij bleek net zo inventief ontworpen als ik me had voorgesteld. Vooral de manier waarop de verschillende niveaus met elkaar zijn verbonden - het bouwterrein ligt op een helling - is prikkelend. Als je dan toch moet sjezen, dan liever in een esthetisch verantwoorde omgeving als deze, dan in de naargeestigheid van - bijvoorbeeld - de faculteit Letteren op de Blandijnberg.

Het hoogtepunt was het uitzicht op de tiende verdieping van de toren. De liftdeuren glijden open en voor je voeten ontvouwt zich een panorama dat erom smeekt te worden gefotografeerd: netjes ingekaderd door de twee torens van de Sint-Pieterskerk, verrijzen in de verte de drie torens van Gent.

Maar zoals gezegd: de camera was thuis gebleven. En ook op het internet vind ik geen foto van dit tafereel. Er zit weinig dus anders op dan volgend jaar terug te gaan. Maar het zal duidelijk zijn dat ik dat niet als een klus ervaar.


donderdag 6 oktober 2011

Strak en handig

"The world is immeasurably better because of Steve", meldde Apple vandaag bij de dood van zijn stichter Steve Jobs.  Voor de aanheelhouders van Apple zal dat wel kloppen. Maar zouden de huisvrouwen in de Kivu en EthiopiĆ« er ook zo over denken?

Hoe dan ook: de bijna religieuze verering voor de afgestorvene laat onverlet dat Steve Jobs een getalenteerd man was, die mooie en bruikbare gebruiksvoorwerpen heeft bedacht.

Dat is minder eenvoudig dan het lijkt. Hoe lastig het is om het mooie aan het nuttige te paren, blijkt vaak uit banale voorvallen.

  • De NMBS heeft jaren geleden in een aantal kleinere stations  rode, metalen zitjes neergepoot op de perrons. Ik zeg niet dat ze mooi zijn, maar ze getuigen ontegensprekelijk van de intentie om een strak ontwerp te maken. Zijn ze bruikbaar? Dat is wat anders. Echt lekker zitten doen ze niet.
  • Ik was vandaag bij Mexx om een Steve-Jobsachtige coltrui te proberen. Het pashokje was minimaal en strak ingericht: alles wit, op een kleerhaak na. Was het handig? Nee. Ik miste een stoeltje. Nu moest ik veel kleren op de grond leggen.
Minder is meer, maar niet altijd.