woensdag 22 juni 2011

Stielbederf

Ik zal niet zeggen dat ik het erom doe, maar het is toch altijd weer prettig als je op de top van een bergpas bewondering oogst van omstanders. Vorige week brak een bescheiden maar spontaan applausje los toen ik de top van de Klausenpas overschreed. Niet dat fietsers zeldzaam zijn op cols - over de Klausenpas ligt zelfs een nationale Zwitserse fietsroute - maar ik reed met bagage en dat baarde toch enig opzien.

Maar de toekomst ziet er benard uit voor fietshelden. De open doekjes liggen niet meer voor het oprapen. Achting en loftuitingen worden minder vanzelfsprekend. De oorzaak is de elektrische fiets, die ook de steilste cols toegankelijk heeft gemaakt.

Vorig jaar in Oostenrijk zag ik al twee krasse knarren fluks een berg beklimmen waar ik zelf met moeite rechtop kon blijven staan - ik was die dag te voet. Hun geheim was een glas schnaps per dag - en een elektromotor op de fiets.

En vorige week  - het applaus van de Klausenpas was ternauwernood uitgestorven - kreeg ik op de moordende flanken van Männlichen (nomen est omen) van een passerende fietser de vernederende vraag: "Is dat een elektromotor waarmee jij rijdt?"

Die elektrische fietsen bederven de stiel.

6 opmerkingen:

Mich zei

Trek het je niet aan, man... Echte stielmannen zullen altijd werk vinden.
En bergpassen die ze op heroïsche wijze zullen overwinnen.

elke zei

Mag ik nog een groot applaus geven vanuit dit vlakke land? Met bagage en al! Respect!

(oude knarren mogen voor mijn part met elektriciteit. Maar alleen als ze het eerder zonder deden)

Storm zei

Respect!!!!

Sven zei

Mooie prestatie! Ik zie het Contador nog niet meteen doen (alhoewel, hij misschien wel...)

Nachtbraker zei

Ik zie de T-shirts al opduiken: "Ik rij ZONDER electriek!" :-)

Kris zei

@Nachtbraker: goed idee! Of anders: "Ik trap zelf wel"